Uroczy trening życia
Życie teatralne Warszawy płynie cienkim, wakacyjnym strumyczkiem. Właściwie - kapie. Moja ciekawość przełamała uprzedzenia do teatrów plenerowych i komedii. Ciekawość? A może głód emocji jakie daje spektakl? Było - nie było. Poczłapałem na Plac Konstytucji. A tam premiera Teatru Polonia „Trener życia”. Reżyseruje Maria Seweryn, a sztukę można zobaczyć na świeżym powietrzu. Scena stoi na placu mniej więcej tam, gdzie od wieków działa salon z instrumentami muzycznymi. Po pierwsze wielki ukłon szacunku dla Teatru Polonia. Robicie rzecz wspaniałą. Dajecie teatr tym, którzy często na spektakle chadzać nie mogą z powodu cen biletów - tu wstęp jest wolny, obawy czy dadzą sobie radę z zakamarkami widowni. Dajecie teatr ludziom starszym. Często żyjącym wspomnieniami. Samotnością. To piękna inicjatywa i z radością rozglądałem się po uroczyście zaaferowanej publiczności. Gdzieniegdzie wymieniano techniczne uwagi o tym, gdzie w Warszawie jeszcze można pójść i teatr w plenerze zobaczyć. Potem ...
